Amets Gaizto nire armairuan

Nire armairuan bizi zen Amets Gaizto.
Oheratu baino lehen, itxi egiten nuen beti armairuko atea.
Beldurra ematen zidan begiratzeak ere.
Ohean sartutakoan kirika egiten nuen batzuetan…

«Amets Gaizto nire armairuan» aitorpen batean oinarritua da: bere ikarak kontatzen dizkigu mutiko batek. Ikarak uxatzeko, armairuko biztanleari aurre egitea erabakiko du. Biztanle arrotz hori ordea, loa galarazten diona, ez da hain gaiztoa…

Umore eta samurtasun handiko ipuina dugu hau, inondik ere. Horrek egin du klasiko.

Mende erdi eta gehiago dituzte irudiek, eta belaunaldiz belaunaldi liluratu gaituzte munduko irakurleok. Koloreztatuak dira, indar handikoak, eta beldurra ez baina maitasuna sortzen du munstro gizajoak. Berak ere izaten baititu lo-galdu batzuk...

«Amets Gaizto nire armairuan» guztiz egokia da oherakoan argia itzaltzen duteneko piztia izugarriak ikusten dituzten haurrentzat... eta baita helduentzat ere!